Het VHC Dorp
Hieronder luchtfoto’s van het Adriaan Volker Dredging Camp en ons VHC dorp voor het expat personeel dat betrokken was bij de aanleg van de tweede fase in de bouw van de handelshaven in Jubail. Ons VHC dorp, het bovenste gedeelte, was toen nog in opbouw en grenst aan het ’baggercamp’ Al-Ventura.
In de scheidingsmuur was een opening gemaakt zodat men onderling kon 'buurten'. De huizen werden door een Nederlands bedrijf gebouwd, de andere accommodaties door Duitse bedrijven. Op de linker foto, midden boven, zijn de contouren van de nieuwe havens in aanbouw reeds te zien, linksboven vaag het oude Jubail.
In de scheidingsmuur was een opening gemaakt zodat men onderling kon 'buurten'. De huizen werden door een Nederlands bedrijf gebouwd, de andere accommodaties door Duitse bedrijven. Op de linker foto, midden boven, zijn de contouren van de nieuwe havens in aanbouw reeds te zien, linksboven vaag het oude Jubail.
Luchtfoto met midden boven het VHC dorp en onder het AVDC dorp. Geheel boven het werk 'tweede fase van de handelshaven' van VHC.
Met rode daken familiehuizen, groene daken voor vrijgezellen. Voor de energievoorziening rechtsboven het Powerhouse in aanbouw. Onder rechts de reverse osmose waterplant.
Het VHC dorp waar wij woonden bestond uit familie huizen, op de foto met de rode daken. Voor de vrijgezellen en degene waarvan de familie was achter gebleven en bezoekers waren er één persoons kamers, de barakken met de groene daken. Voor de eigen energievoorziening, rechtsboven het Powerstation in aanbouw.
Wij waren in het dorp geheel selfsupporting, dat wil zeggen totaal onafhankelijk van de locale water en elektra voorzieningen. De plaatselijke energie- en watervoorziening was niet berekend op de grote verbruiken die werden verwacht tijdens de bouw van de haven. Voor de watervoorziening werd een Reverse Osmose plant gebouwd. Linksboven op de foto een ziekenzaaltje, verder een kleuter- en lagere school, een 'General Building' voorzien van een zelfbedieningsrestaurant voor 80 personen, bowlingbaan, tafeltennisruimte, een billard, kapsalon, bibliotheek, en wasserij. Verder waren er nog een zwembad met kinderbadje en buiten twee tennisbanen en een sportveld. Voor de kinderen van de lagere school waren leerkrachten uit Nederland aangetrokken, verder was er nog een kleuterschool met juffen van de uitgezonden mannen.
Het was niet alleen een praktisch maar ook nog een mooi dorpje geworden. De vrij kleine ruimte die VHC voor de bouw ervan kreeg toegewezen was optimaal benut. Rondom het gehele dorp was een ca. 2 mtr hoge muur opgetrokken, waardoor de bewoners een maximum aan privacy hadden verkregen. De wegen naar en de parkeerplaatsen waren geasfalteerd en de voetpaden waren van geveegd beton. Er waren lantaarnpalen langs de wegen en voetpaden geplaatst en er was een bescheiden begin gemaakt met het beplanten, hoewel dat niet uitbundig was i.v.m. met het water tekort. Het grootste succes was toch wel het zwembad, waar door de lieve jeugd na schooltijd in grote getale dankbaar gebruik van werd gemaakt. Het zwembad was voorzien van onderwaterverlichting, zodat er ook 's avonds gezwommen kon worden. Ook de moeders lieten zich niet onbetuigd en waren er vaak te vinden, voor de peuters was er nog een speciaal kleuterbadje.
Er was een gesloten TV circuit aangelegd waar ook films, musicals, muziekprogramma’s e.d. die in Nederland waren opgenomen in de huizen konden worden vertoond. Hoewel er ook locaal TV stations waren was de ontvangst in het dorp minimaal en de programmering ook niet om over naar huis te schrijven.
Wij waren in het dorp geheel selfsupporting, dat wil zeggen totaal onafhankelijk van de locale water en elektra voorzieningen. De plaatselijke energie- en watervoorziening was niet berekend op de grote verbruiken die werden verwacht tijdens de bouw van de haven. Voor de watervoorziening werd een Reverse Osmose plant gebouwd. Linksboven op de foto een ziekenzaaltje, verder een kleuter- en lagere school, een 'General Building' voorzien van een zelfbedieningsrestaurant voor 80 personen, bowlingbaan, tafeltennisruimte, een billard, kapsalon, bibliotheek, en wasserij. Verder waren er nog een zwembad met kinderbadje en buiten twee tennisbanen en een sportveld. Voor de kinderen van de lagere school waren leerkrachten uit Nederland aangetrokken, verder was er nog een kleuterschool met juffen van de uitgezonden mannen.
Het was niet alleen een praktisch maar ook nog een mooi dorpje geworden. De vrij kleine ruimte die VHC voor de bouw ervan kreeg toegewezen was optimaal benut. Rondom het gehele dorp was een ca. 2 mtr hoge muur opgetrokken, waardoor de bewoners een maximum aan privacy hadden verkregen. De wegen naar en de parkeerplaatsen waren geasfalteerd en de voetpaden waren van geveegd beton. Er waren lantaarnpalen langs de wegen en voetpaden geplaatst en er was een bescheiden begin gemaakt met het beplanten, hoewel dat niet uitbundig was i.v.m. met het water tekort. Het grootste succes was toch wel het zwembad, waar door de lieve jeugd na schooltijd in grote getale dankbaar gebruik van werd gemaakt. Het zwembad was voorzien van onderwaterverlichting, zodat er ook 's avonds gezwommen kon worden. Ook de moeders lieten zich niet onbetuigd en waren er vaak te vinden, voor de peuters was er nog een speciaal kleuterbadje.
Er was een gesloten TV circuit aangelegd waar ook films, musicals, muziekprogramma’s e.d. die in Nederland waren opgenomen in de huizen konden worden vertoond. Hoewel er ook locaal TV stations waren was de ontvangst in het dorp minimaal en de programmering ook niet om over naar huis te schrijven.
Edwin met de meiden uit zijn klas. Wie deze dames zijn, mag het zeggen, ik weet het niet, schrijf maar in het gastenboek.
Riet en ik op ons terras. Naast het huis de VHC128, werd aan het eind van het werk total loss gereden door een Jemeniet.
Alle huizen hadden een 'inpandig' terras (zie foto boven) dit leek wel leuk en zeker goed bedoeld, maar toch had het m.i. niet die functie gekregen waarvoor het door de architecten was bedacht. Anders tot b.v. Curacao, waar wij meestal, maar zeker 's avonds, op de porche te vinden waren, zaten wij en trouwens de meeste mensen hier, altijd binnen. Het was overdag stomweg te warm en 's avonds te vochtig en te klam. En, ook niet onbelangrijk te weinig privacy. Achteraf gezien was het wellicht beter geweest om dit terras bij de huiskamer te betrekken, daar bracht je immers de meeste tijd door, maar ja, dat is mijn interpretatie.
Het zwembad was prachtig daar had VHC niet krenterig over gedaan. Het water werd constant gezuiverd via een filterinstallatie en het werd iedere dag schoongemaakt.
Er was onderwater verlichting in aangebracht zodat ook s' avonds gezwommen kon worden, kortom een mooi drukbezocht zwembad. Hier waren zwemwedstrijden georganiseerd.
Er was onderwater verlichting in aangebracht zodat ook s' avonds gezwommen kon worden, kortom een mooi drukbezocht zwembad. Hier waren zwemwedstrijden georganiseerd.
Eén van de festiviteiten voor de kinderen. Ter gelegenheid waarvan dit was weet ik niet meer, er was altijd wel iets te vieren in het compound. Boven in het midden een geopend transformator station. De elektro-afdeling is hier bezig met schoonmaakwerkzaamheden of het oplossen van een storing.
De zijkant van het Powerhouse met de transformator opstelling.
Het inwendige van het Powerhouse in het VHC dorp.
Het Powerstation van het VHC-dorp bestond uit 6 generatoren van 630 kVA per stuk. De opgewekte spanning bedroeg 380 Volt dat door middel van step-up trafo's naar 11 kV werd getransformeerd. Rondom in het dorp waren, praktisch tegen de muur, een 5-tal transformator sub-stations geplaatst. Daar werd de 11 kVolt d.m.v. step-down transfo's weer naar een werkbare spanning van 380/220 Volt gebracht.
In het laagspannings gedeelte van de sub-stations werden de kabels van de onderverdeelkasten aangesloten voor de elektrische voeding van de afzonderlijk huizen, gebouwen en verlichting. Omdat het Powerhouse in de directe nabijheid van de huizen werd gebouwd, waren er hoge eisen gesteld aan het toegestane geluidsniveau.
De 5 sub-stations waren alle d.m.v. middenspanningskabels in een z.g. ringleiding met elkaar verbonden. Dit hield in dat de elektrische voeding van de trafo's van twee kanten kon komen. Mocht er door b.v. graafwerkzaamheden een middenspanningskabel kapot worden getrokken, dan was het vrij simpel om het beschadigde stuk kabel tussen twee sub-station af te schakelen en het sub-station(s) vanaf de andere kant te voeden. Was de plaats van de beschadiging bekend, dan was de omschakeling binnen 10 minuten gefixd.
In het laagspannings gedeelte van de sub-stations werden de kabels van de onderverdeelkasten aangesloten voor de elektrische voeding van de afzonderlijk huizen, gebouwen en verlichting. Omdat het Powerhouse in de directe nabijheid van de huizen werd gebouwd, waren er hoge eisen gesteld aan het toegestane geluidsniveau.
De 5 sub-stations waren alle d.m.v. middenspanningskabels in een z.g. ringleiding met elkaar verbonden. Dit hield in dat de elektrische voeding van de trafo's van twee kanten kon komen. Mocht er door b.v. graafwerkzaamheden een middenspanningskabel kapot worden getrokken, dan was het vrij simpel om het beschadigde stuk kabel tussen twee sub-station af te schakelen en het sub-station(s) vanaf de andere kant te voeden. Was de plaats van de beschadiging bekend, dan was de omschakeling binnen 10 minuten gefixd.
Praktisch op het eind van het werk kreeg ik nog een flink auto ongeluk. Ik was op weg naar Damman toen er vlak bij het tweede compound een vrachtwagen, die mij tegemoet kwam, bestuurd door een Jemeniet, zonder waarschuwing plotseling de weg overstak en ik een botsing niet meer kon ontwijken. Na een weekje in het ziekenhuis gelegen te hebben, nog een weekje bij bevriende kennissen in huis, was ik weer redelijk opgeknapt. Later, terug in Nederland hoorde ik dat ik 100 % schuld had gekregen en de redenering daarbij was, dat als ik daar niet had gereden, had ik ook geen ongeluk had kunnen krijgen, best wel logisch, toch?
Ik heb die vrachtwagen rechtsvoor geramd, op een rechte goede weg. Dat kan alleen als hij linksaf slaat, een onverharde weg op!
Total loss verklaard.
De VHC128, was een ruime fijne wagen. Maar helaas geen gordel aanwezig.
