Dag 4
Gebroken stonden we de volgende dag op en na ons vluchtig gewassen te hebben, kregen we een Arabisch ontbijt voortgezet, bestaande uit dadels, vijgen en Arabisch brood. Verder thee en een schaal met water. Aan het eind van het ontbijt deed zich nog een grappig incident voor, althans in mijn ogen. Arabieren gebruiken zoals bekend, alleen hun rechterhand bij de maaltijd. De onreine linkerhand is te allen tijden taboe. Wij hielden ons allen uitstekend aan dit gebruik, totdat na het ontbijt twee onzer in de schaal met water, welke uiteraard dient om de vingers van de reine rechterhand te reinigen, uitgebreid beide handen, eigenlijk meer het Hollandse kolenschop formaat, tegelijkertijd in de schaal staken en begonnen te wassen. Onze gastheer was uiteraard zo beleefd om niets te laten blijken, maar inwendig zal hij deze heren wel iets toegewenst hebben.
Na de Emir uitvoerig te hebben bedankt voor de genoten gastvrijheid, gingen we op zoek naar de politie. Deze bleek, nu we het bij daglicht zagen, gehuisvest in één van de stationsgebouwen van de eens in bedrijf zijnde Hyaz Railway. Deze Hyaz Railway is gebouwd in de tijd van en gebruikt door de legendarische Thomas Edward Lawrence, beter bekend als Lawrence of Arabië. Deze spoorlijn ging van Damascus in Syrië, naar Medina en is indertijd gebouwd voor het vervoer van pelgrims naar Mekka, maar is sinds de eerste wereldoorlog niet meer in gebruik. De meeste rails en dwarsliggers zijn verdwenen. Op dit stationcomplex zijn de gebouwen behalve de werkplaats nog in prima staat. In de vervallen werkplaats zijn nog een aantal wagons en zelfs een complete locomotief te zien.
Na de Emir uitvoerig te hebben bedankt voor de genoten gastvrijheid, gingen we op zoek naar de politie. Deze bleek, nu we het bij daglicht zagen, gehuisvest in één van de stationsgebouwen van de eens in bedrijf zijnde Hyaz Railway. Deze Hyaz Railway is gebouwd in de tijd van en gebruikt door de legendarische Thomas Edward Lawrence, beter bekend als Lawrence of Arabië. Deze spoorlijn ging van Damascus in Syrië, naar Medina en is indertijd gebouwd voor het vervoer van pelgrims naar Mekka, maar is sinds de eerste wereldoorlog niet meer in gebruik. De meeste rails en dwarsliggers zijn verdwenen. Op dit stationcomplex zijn de gebouwen behalve de werkplaats nog in prima staat. In de vervallen werkplaats zijn nog een aantal wagons en zelfs een complete locomotief te zien.
Een aantal voormalige stationsgebouwen. Derrick en Willem hebben de papieren in orde gemaakt.
Het eens zo trotse ijzeren paard, staat nu treurig weg te roesten.
Nadat de commandant onze papieren had gecontroleerd en we het ritueel van koffie en thee drinken hadden afgewerkt, kregen we een gids toegewezen en konden we het gebied gaan bezichtigen. Medina Saleh is een 2.000 jaar oude Nebeotaanse vestiging en is strategisch gelegen langs de oude karavaan route van de Arabische westkust tot in het huidige Jemen.
Het was de Engelsman C.M. Doughty die het gebied eind 1800 herontdekte en het beschreef in zijn boek ‘Travels in Arabie Deserta’. Hij was het ook die rapporteerde over de treffende gelijkenis met de uit rots gehouwen tempels en tombes in Petra, Jordanië. Het gehele gebied, ook het aangrenzende Al-Ula, is pas twee keer min of meer serieus onderzocht. Eénmaal in 1910 door twee Fransen Dominicaanse priesters en éénmaal maar dan meer wetenschappelijk door een Londens universiteit.
Het was de Engelsman C.M. Doughty die het gebied eind 1800 herontdekte en het beschreef in zijn boek ‘Travels in Arabie Deserta’. Hij was het ook die rapporteerde over de treffende gelijkenis met de uit rots gehouwen tempels en tombes in Petra, Jordanië. Het gehele gebied, ook het aangrenzende Al-Ula, is pas twee keer min of meer serieus onderzocht. Eénmaal in 1910 door twee Fransen Dominicaanse priesters en éénmaal maar dan meer wetenschappelijk door een Londens universiteit.
Medina Saleh, een redelijke gelijkenis met de tempels in Petra, Jordanië.
Het eerste wat mij opviel aan deze tempels en tombes, zijn de strakke messcherpe lijnen van pilaren en lijsten, alsof het pas een paar jaar geleden met modern machines gebouwd is. Bijzonder jammer is het dat van de gebeeldhouwde arenden, welke zich boven de ingangen bevinden, alle koppen verdwenen zijn. Misschien verwoest tijdens een soort beeldenstorm?
In sommige van de tombes zijn langs de wanden grote langwerpige rechthoekige uitsparingen gehouwen, waarin de overledenen werden begraven. De tombes zijn vaak naast elkaar in de geel rode rots uitgehouwen en soms de hele rots rond. Door eeuwenlange erosie, is de grond rondom een dergelijke rotspartij weg gesleten, waardoor sommige ingangen wel 3 mtr boven het huidige grond niveau zijn komen te liggen.
In sommige van de tombes zijn langs de wanden grote langwerpige rechthoekige uitsparingen gehouwen, waarin de overledenen werden begraven. De tombes zijn vaak naast elkaar in de geel rode rots uitgehouwen en soms de hele rots rond. Door eeuwenlange erosie, is de grond rondom een dergelijke rotspartij weg gesleten, waardoor sommige ingangen wel 3 mtr boven het huidige grond niveau zijn komen te liggen.
Een indruk van een tombe in een alleen staande rots.
Door de erosie de ingangen metersdiep weggesleten.
Het gehele gebied beslaat verscheidene vierkanten kilometers. Ook hier was het gebrek aan een vierwiel aangedreven auto duidelijk. Jan en Willen zagen nog een interessant plekje om te bezichtigen en dachten hun auto wel met een aanloopje door het mulle zand te ploegen. Helaas moesten ze hun overmoed met de nodige zweet-druppels bekopen. Derrick staat, uiteraard in de schaduw, goedkeurend naar het graaf en sjouwwerk te kijken.
Er is geen groter vermaak dan leedvermaak...
...en dan is het sjouwen geblazen.
Gedurende ons verblijf in Medina Saleh werden we door de gids scherp in de gaten gehouden. Bij het oprapen van een paar scherven, om ze beter te bekijken, werden we gesommeerd deze direct weer neer te leggen. Fotograferen is geen probleem, alleen toen wij op het punt stonden te vertrekken, deed zich nog een pijnlijk incident voor. De Hyaz spoorlijn loopt dwars door dit gebied en zoals gezegd waren de meeste rails en dwarsliggers verdwenen. Aan de rand van Medina Saleh woont een Arabische familie en bij zijn huis stonden een aantal dwarsliggers in het zand rechtop gestoken. Toen twee van ons foto’s van dit bouwsel maakten, werden hun fototoestellen in beslag genomen. We waren stomverbaasd over dit voorval, want het waren waarlijk geen staatsgeheimen dat we fotografeerden. Verzoeken om een verklaring van het voorval en onze plechtige beloften dat we zoiets nooit meer zouden doen, werden door de taalbarrière blijkbaar niet begrepen.
Tot Derreck op het lumineuze idee kwam dat de man en zijn familie ook moesten leven en er een aantal rialen van eigenaar verwisselden. Hieruit mag absoluut niet de conclusie worden getrokken dat een ambtenaar van het ‘Department of Antiquities of Saoudi Arabië’ gevoelig was voor steekpenningen, maar de banknoten bleven op de vloer van zijn jeep achter zoals het hoort, als het slijk der aarde.
Tot Derreck op het lumineuze idee kwam dat de man en zijn familie ook moesten leven en er een aantal rialen van eigenaar verwisselden. Hieruit mag absoluut niet de conclusie worden getrokken dat een ambtenaar van het ‘Department of Antiquities of Saoudi Arabië’ gevoelig was voor steekpenningen, maar de banknoten bleven op de vloer van zijn jeep achter zoals het hoort, als het slijk der aarde.
Het waren waarlijk geen staatsgeheimen deze sleepers...
Na dit achteraf toch wel grappige incident en na de gids uitvoerig te hebben bedankt voor zijn deskundige rondleiding, vertrokken we met fototoestellen en de voor ons waardevolle foto’s richting Rabigh. Hiervoor moesten we een omweg maken langs Medina, omdat Medina en Mekka, verboden gebied is voor niet moslims.
Het plan was om bij Rabigh, gelegen aan de Rode Zee, voor het avond eten nog snel een verfrissend bad te nemen, maar we kwamen helaas weer in het donker aan en konden het juiste pad naar zee niet vinden. We besloten toen maar een kamp op te slaan en het de volgende dag nog eens te proberen. We lieten ons het diner bestaande uit: soup, tinned vegatables and fresh fruit goed smaken en kropen even later in onze slaapzakken.
Het plan was om bij Rabigh, gelegen aan de Rode Zee, voor het avond eten nog snel een verfrissend bad te nemen, maar we kwamen helaas weer in het donker aan en konden het juiste pad naar zee niet vinden. We besloten toen maar een kamp op te slaan en het de volgende dag nog eens te proberen. We lieten ons het diner bestaande uit: soup, tinned vegatables and fresh fruit goed smaken en kropen even later in onze slaapzakken.
“There is, in fact, futher evidence that Medina Saleh was a centre of attraction, because it was a centre of trade. The last flicker of life in Medina Saleh came with the battle of the Elephant, which must have occurred about 1.500 BC.”
uit: Panorama of Saudi Arabia, page 400
uit: Panorama of Saudi Arabia, page 400