Cel 1/2 cel 2/3
Deze (Internet) opname van het dok is van recente datum.
Het gedeelte boven de pijl is na onze tijd gebouwd.
Het gedeelte boven de pijl is na onze tijd gebouwd.
Alle cel- en tussencellen zijn gevuld en rondom als een gewone weg
te berijden. Hier zijn goed de contouren van het droogdok te zien.
te berijden. Hier zijn goed de contouren van het droogdok te zien.
De cellen en tussencellen werden met diabaas, het op Curaçao veel voorkomende gesteente, vanaf de vaste wal met vrachtwagens gevuld. Ongeveer driekwart van het toekomstige dok was op het bestaande land en één kwart in het water. Om echter een betrouwbare waterdichte bouwput te krijgen, werd er ca. driekwart met cellen geheid. Na het vullen kon langzaam worden begonnen met het leegpompen. Dat leegpompen moest vrij langzaam en gecontroleerd gebeuren om de damwanden de gelegenheid te geven zich te laten ’zetten’.
Daarna werd begonnen met het ontgraven. Eerst komen de Caterpillar bulldozers met hun rippers om de keiharde diabaas in hapklare stukken te rippen. Vervolgens kunnen loaders de vrachtwagens vullen om het diabaas in de geheide cellen of op een stortplaats te dumpen. Het ontgraven ging dag en nacht door tot de gewenste diepte was bereikt. In de ontgravings periode werd hard gewerkt aan het opzetten en installeren van de diverse werkplaatsen, magazijnen, betoninstallaties, bending yard, enz. Ook werden er al stockpiles aangelegd van verschillende gradaties gecrushte steen, voo het beton. Omdat er op Curaçao, door gebrek aan rivieren geen grind is, wordt er van harde rots d.m.v. steenbrekers ’crushed stone’ gemaakt.
Het was een betonnen droogdok, het beton hiervoor werd op het werk zelf gemaakt. Hiervoor had OCCC een tweetal betoninstallaties ingezet. Ook het betonijzer werd op het werk zelf op maat gemaakt en gebogen, er was een aparte ’bending yard’ voor opgezet. De reststukken van het dikke ijzer werd d.m.v. een speciale lasunit weer elektrisch tegen elkaar ’gestuikt’ om daarna na op maat geknipt, verder te worden gebruikt.
Daarna werd begonnen met het ontgraven. Eerst komen de Caterpillar bulldozers met hun rippers om de keiharde diabaas in hapklare stukken te rippen. Vervolgens kunnen loaders de vrachtwagens vullen om het diabaas in de geheide cellen of op een stortplaats te dumpen. Het ontgraven ging dag en nacht door tot de gewenste diepte was bereikt. In de ontgravings periode werd hard gewerkt aan het opzetten en installeren van de diverse werkplaatsen, magazijnen, betoninstallaties, bending yard, enz. Ook werden er al stockpiles aangelegd van verschillende gradaties gecrushte steen, voo het beton. Omdat er op Curaçao, door gebrek aan rivieren geen grind is, wordt er van harde rots d.m.v. steenbrekers ’crushed stone’ gemaakt.
Het was een betonnen droogdok, het beton hiervoor werd op het werk zelf gemaakt. Hiervoor had OCCC een tweetal betoninstallaties ingezet. Ook het betonijzer werd op het werk zelf op maat gemaakt en gebogen, er was een aparte ’bending yard’ voor opgezet. De reststukken van het dikke ijzer werd d.m.v. een speciale lasunit weer elektrisch tegen elkaar ’gestuikt’ om daarna na op maat geknipt, verder te worden gebruikt.
Bouwvolgorde cellendam. De hei- en vulrichting is v.l.n.r.
De torenkranen reden in het midden van het dok, zo konden beide kanten bediend worden. Aan de dokdeur kant, zie rechter foto, rijdt een kraan haaks op deze kranen om het werk aan o.a. de pompkamer en dokdeur aanslagen te doen.
Het werk op Curaçao bestond uit de bouw van een betonnen droogdok van 120.000 ton. Het werk zou worden uitgevoerd door de ’Overseas Construction Company Caribbean’ de OCCC, een werkmaatschappij van het toenmalige Nederhorst Concern. Opdrachtgever was de CDM, de Curaçaose Droogdok Maatschappij. Deze uitbreiding was dringend nodig om de bestaande geringe droogdok capaciteit in de regio drastisch te verhogen.
Het dok werd in het ’droge’ gebouwd, dat betekende dat er eerst een bouwput moet komen waar het betonnen dok in gebouwd kon worden. Hiervoor wordt eerst waar water is, een damwand constructie gemaakt.
Het dok werd in het ’droge’ gebouwd, dat betekende dat er eerst een bouwput moet komen waar het betonnen dok in gebouwd kon worden. Hiervoor wordt eerst waar water is, een damwand constructie gemaakt.
Links vooraan was het kritieke punt van het dok. Het snel opkomend water was alleen te bestrijden door ter plaatse gigantische hoeveelheden beton te storten, om zo eventueel ’opdrijven’ of scheur vorming te voorkomen.
1e stap 3e stap 2e stap 5e stap 4e stap
Cel 1 tussen Cel 2 tussen- Cel 3
Hier is goed te zien wat een enorme hoeveelheid betonijzer werd gebruikt. Dit is de kant waar later de stalen dokdeur komt. Boven links van het midden, de twee nieuwe loodsen van de CDM in aanbouw.
Het dok is hier grotendeels klaar, althans het betonnen gedeelte ervan. Vooraan bij het dok zijn de beide aanslagen te zien waartegen de invaarbare dokdeur zal worden geplaatst, met rechts vooraan de pompenkamer. In het dok zelf wordt de laatste hand gelegd aan de stalen drijvende dokdeur. Eén van de permanente kranen, aan de rechterkant, is al grotendeels opgebouwd. Ook aan de linkerkant van het dok zijn de bouw werkzaamheden al aan de gang van de kraanbaan voor de linker dokkraan.
De voorkant van het dok is al gedeeltelijk met water gevuld, om de dokdeur naar zijn positie te kunnen ’varen’. Als de dokdeur op zijn plaats is, kunnen de cellen en tussencellen van de damwanden aan de voorkant van het dok worden getrokken. Ter weerszijden van het dok t.p.v. de beide deur aanslagen moeten nog de afsluitende damwanden worden geheid.
De bekisting waarmee de pompenkamer werd gestort was een prachtig stukje vakwerk, hoe mooier en gladder de bekisting, hoe gladder de betonnen wanden worden. De wanden hadden een ronde vorm om het in- en uitstromende water goed te geleiden. Dat staaltje vakmanschap werd gedaan door de hr. Blauw en zijn mannen.
De voorkant van het dok is al gedeeltelijk met water gevuld, om de dokdeur naar zijn positie te kunnen ’varen’. Als de dokdeur op zijn plaats is, kunnen de cellen en tussencellen van de damwanden aan de voorkant van het dok worden getrokken. Ter weerszijden van het dok t.p.v. de beide deur aanslagen moeten nog de afsluitende damwanden worden geheid.
De bekisting waarmee de pompenkamer werd gestort was een prachtig stukje vakwerk, hoe mooier en gladder de bekisting, hoe gladder de betonnen wanden worden. De wanden hadden een ronde vorm om het in- en uitstromende water goed te geleiden. Dat staaltje vakmanschap werd gedaan door de hr. Blauw en zijn mannen.
De dam werd als volgt gemaakt;
- 1e stap werd een ronde (Cel 1) met een diameter van ± 10 mtr van stalen damwanden m.b.v. een drijvende heimachine in het water geheid.
- 2e stap op een bepaalde afstand een 2e cel, Cel 2 geheid.
- 3e stap werd de tussencel Cel 1/2, met C1 en C2 verbonden.
Dit herhaalde zich tot de hele damwand klaar was.
- 1e stap werd een ronde (Cel 1) met een diameter van ± 10 mtr van stalen damwanden m.b.v. een drijvende heimachine in het water geheid.
- 2e stap op een bepaalde afstand een 2e cel, Cel 2 geheid.
- 3e stap werd de tussencel Cel 1/2, met C1 en C2 verbonden.
Dit herhaalde zich tot de hele damwand klaar was.
